We hebben alle vooroordelen al eens voorbij horen komen: een kind zonder broertje of zusje is zielig, wordt vast enorm verwend, zal later nooit sociaal worden en heeft heel egoïstische ouders. Er zijn zelfs mensen die zeggen dat je met één kind geen gezin vormt, maar ouders bent met een kind. Onze zoon Milan is enig kind en wij krijgen dus te maken met deze vooroordelen. In dit blog 5 vooroordelen over enig kinderen en waarom ze niet kloppen.
Bewust één kind
Milan is 6,5 jaar en ik was 24 toen hij geboren werd, mijn man 28. De jaren vlogen voorbij en we vonden het eigenlijk wel fijn met één kind. Milan is erg makkelijk en we kunnen hem overal mee naartoe nemen. Naarmate hij ouder werd, werd het steeds makkelijker. We kregen regelmatig de vraag wanneer er een broertje of zusje zou komen, maar wij waren daar helemaal niet mee bezig. We hadden het druk en genoten volop van onze zoon. We waren bezig met onze toekomst en eerlijk gezegd paste een tweede kind daar niet in. Milan is dus bewust enig kind, maar dat maakte de opmerkingen niet minder vervelend.
Vooroordelen over enig kind zijn én over de ouders
Onze zoon krijgt dus al meteen een stempel van mensen die we nauwelijks kennen. En wij als ouders ook. Dat er vast een medische oorzaak is, dat we vast en zeker nog wel een kind zouden willen of juist dat het hebben van een kind ons toch tegen zou hebben gevallen. Bij ons is het dus een bewuste keuze geweest, maar eigenlijk maakt de reden niet uit.
Mijn tip aan andere ouders die hier last van hebben is om het bespreekbaar te maken. Men bedoelt het doorgaans niet verkeerd en daarom kun je best uitleggen waarom dit een bewuste keuze is geweest of juist niet. Het gesprek openen haalt de speculaties weg, dat is wel zo fijn voor jezelf.
Korte metten met de vooroordelen!
‘Een enig kind wordt verwend’
Misschien wel, maar dat wil niet zeggen dat hij zomaar alles krijgt. Hij krijgt zakgeld, moet sparen en moet de helft op zijn spaarrekening zetten als zijn spaarpot vol zit. De andere helft mag hij uitgeven. We vertellen hem dat je hard moet werken voor je spulletjes en dat je geld niet zomaar uit de muur kunt trekken.
‘Een enig kind is zielig’.
Zeker niet! Er zijn genoeg neefjes, nichtjes, vriendjes en vriendinnetjes om mee te spelen. En anders fietsen we naar de speeltuin of kinderboerderij om lekker te spelen. En thuis leert hij dat hij zichzelf ook moet kunnen vermaken.
‘De ouders van een enig kind zijn vinden het ouderschap vast heel zwaar’.
Ja, we vinden het soms best pittig om consequent te blijven en je kind normen en waarden bij te brengen, maar volgens mij hebben alle ouders dit weleens. Het ouderschap valt ons absoluut niet tegen. Integendeel! We vinden het heerlijk en er is genoeg liefde voor nog een kind of vijf, maar het moet praktisch en financieel ook haalbaar zijn. Met liefde kom je een heel eind, maar we vinden dat je verder ook nog wat te bieden moet hebben.
‘Een enig kind is minder sociaal’
Mensen denken vaak dat een enig kind minder sociaal is omdat hij niet voortdurend broertjes of zusjes om zich heen heeft. Dat is helemaal niet mijn ervaring. Een sociale houding leert een kind ook doordat wij hem dat leren, bijvoorbeeld door hem te leren om te delen met anderen of ‘dankjewel’ te zeggen als je iets krijgt. En natuurlijk door bijvoorbeeld vriendjes, vriendinnetjes, klasgenootjes, buurtkindjes.
‘Maar dan is je kind later alleen als jullie er niet meer zijn’.
Klopt, maar ik hoop dat hij dan een eigen gezin en/of veel vrienden heeft waar hij terecht kan. Daarbij kan het ook gebeuren dat het helemaal niet klikt tussen broers en zussen. Ook dat gebeurt helaas. Een broer of zus is geen garantie voor een warme familieband.
Tot slot: is het eigenlijk echt belangrijk of kinderen wel of geen broertjes en zusjes hebben? Als kinderen maar gelukkig zijn en opgroeien in een warme thuissituatie. Dat is het belangrijkst!
