Met miljoenen kijkers per week kun je wel zeggen dat ‘De Luizenmoeder’ een enorm groot succes is. Niet alleen de humor, maar ook de herkenbaarheid van bepaalde situaties maken de serie zo’n enorme hit. Ik heb alle afleveringen gezien en hoewel het in de serie allemaal enorm wordt uitvergroot, zijn er toch flink wat herkenbare situaties voorbij gekomen.
1. Niet. Zwaaien. Ik herhaal. Niet zwaaien.
Meteen al in de eerste aflevering zag je dat Juf Ank zich mateloos ergert aan al die ouders die veel te lang in de klas blijven plakken en voor het raam blijven zwaaien. Mijn zoon had een kleuterjuf die dit ook vond. Het raam bij de klas was behoorlijk groot dus stonden wij daar met een hele groep moeders fanatiek naar onze kleuters te zwaaien. Ze waren immers nog zo klein en mijn zoon had dat afscheid echt nog wel even nodig. Op een gegeven moment was de juf het zat en vroeg zij aan één van de ouders of zij een raamtekening kon maken. Deze raamtekening was behoorlijk groot en hoog waardoor wij er niet meer overheen konden kijken. Deze raamtekening heeft er nog heel lang op gezeten…
2. Participizza
Iedere ouder herkent het wel, de mailtjes van de leerkracht waarin wordt gevraagd om hulp bij bijvoorbeeld de techniekles, het fruit snijden, een schoolreisje, een raamtekening, etc. Als we kunnen helpen, dan geven we ons graag op. Zelfs opa heeft weleens geholpen! Ik hielp niet met het maken van de herfsttafel zoals in de serie, maar stond wel hoogzwanger op een krukje een herfsttekening te maken op het raam. Toch zien ook wij dat het vaak dezelfde ouders zijn die regelmatig helpen op school. Overigens hebben wij geen participizza-avond, maar wel een gezellige kerstborrel op het schoolplein als de kinderen in de klas genieten van het kerstdiner. En ja, zo’n avond is echt heel erg gezellig en goed voor de onderlinge contacten.
3. Het kinderfeestje
Hoeveel kinderen mogen en kunnen er komen, waar deel je de uitnodigingen uit en bemoei je je als ouder zijnde met de keuze van je kind? Ook deze aflevering was heel herkenbaar, want bij ons op school mogen de uitnodigingen niet in de klas worden uitgedeeld. Dit om teleurstellingen te voorkomen. Toch lukt dit niet altijd. Kinderen hebben het erover in de klas en op het schoolplein en zien op woensdagmiddag ook dat er een groepje kinderen met dat ene klasgenootje meegaat voor het feestje.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik mij soms wel eens bemoei met wie mijn kind wil uitnodigen. Er worden geen kinderen uitgesloten, maar ik vraag mijn zoon wel om rekening te houden met de kinderen bij wie hij ook mocht komen. Ik weet dat kinderen om moeten leren gaan met teleurstellingen, maar in dit geval vind ik dat nog lastig.
4. Gradaties in het type hulpouders
In de serie staat een moeder die luizen pluist onderaan de ‘hulpouder ladder’. Pas als je in de ouderraad zit heb je het echt gemaakt als hulpouder. Nu is dat bij ons op school uiteraard niet zo en zijn de leerkrachten blij met alle hulp die ze krijgen. Toch is er een situatie geweest die mij niet lekker zat.
Ik had geen flauw idee hoe het ging met helpen tijdens schoolreisjes, het was voor mij de eerste keer. Wel had ik alvast vrij genomen. Ik verwachtte namelijk een mail waarna je je op kon geven. Dat was met andere hulpvragen ook zo. Op een dag zag ik echter dat de leerkracht een aantal moeders persoonlijk vroeg voor het schoolreisje.
Ik heb dat toen aangekaart en de leerkracht vertelde dat wanneer zij de vraag per mail uitzetten, er heel veel ouders zijn die willen helpen. Ze moeten dan een keuze maken en ouders teleurstellen. Dat vonden zij niet eerlijk. Ik heb toen aangegeven dat er nu ook ouders teleurgesteld zijn. We kregen nu geen kans. Ik kreeg de indruk dat er een voorkeur was en dat voelde niet fijn omdat je altijd zo je best doet. Ik doe blijkbaar nog iets niet goed als hulpouder haha.
5. Speelafspraakjes
De aflevering over speelafspraakjes was in een bepaalde mate herkenbaar. Net wanneer jij plannen hebt, komen de kinderen hand in hand uit school omdat ze samen willen spelen. Bij jou. Dat komt soms niet zo handig uit, maar als ik dan die teleurgestelde koppies zie, ga ik toch overstag. En ach, het is toch ook heel gezellig.
Op een gegeven moment kwam een bepaald kindje heel vaak bij ons spelen en werd er nooit bij dat andere kindje gespeeld. Dat werd ook nooit aangeboden. Hoewel de kinderen altijd ontzettend leuk speelden, gaf het mij niet zo’n fijn gevoel. De keer erop heb ik daarom wel gezegd dat ik niet kon, maar dat het andersom eventueel wel zou kunnen als dat zou schikken. Dat afspraakje ging niet door. Ik heb er nooit wat van durven zeggen, omdat ik dat sneu vond voor dat kindje. Ik weet immers niet of er thuis misschien wat speelde.
Ik denk dat veel ouders bepaalde situaties herkennen uit ‘De Luizenmoeder’. Welke herken jij?
